МАРДЕ ДАР АРСАИ ТАЪРИХИ МИЛЛАТ

МАРДЕ ДАР АРСАИ ТАЪРИХИ МИЛЛАТ

Миллати тоҷик баъд аз заволи давлати Сомониён ба зулму бедодгариҳои амирони золиму зулмпешаи давлатҳои бегона рӯ ба рӯ омада, ба шарофати фарзандони фарзонаи хеш тавонист дубора соҳиби давлат ва аркони давлатдорӣ гардад. 9 сентябри соли 1991 Тоҷикистон Истиқлолияти худро ба даст овард ва дар ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун субъекти комилҳуқуқ расман шинохта шуд.

Ва оғоз ёфт соли бунёдӣ ва давраи шукуфоии Тоҷикистон. Таърихи давраи навини миллат собит менамояд, ки раванди бунёди давлатдории миллиамон хеле муташанниҷ ва дар вазъияти мураккаби сиёсӣ шурўъ шуда, имконияти парокандагии Тоҷикистони азиз ҷой дошт, зеро дасисаҷӯй, мансабталошӣ, гурӯҳбозӣ, таъмин набудани низоми ягонаи ҳуқуқӣ авзои кишварро ба маҷрои ҷанги шаҳрвандӣ кашид. Дар ин марҳила марди таърихӣ, каҳрамони миллат, шахсе, ки тамоми вуҷудашро барои пешрафти давлату миллати хеш бахшидааст- Эмомалӣ Раҳмон роҳбарии кишварро бар ӯҳда гирифта, манфиати давлату миллатро болотар аз манфиатҳои шахсии худ гузошта, тавонист дар як марҳилаи таърихӣ сулҳу суботро барқарор, демократия ва волоияти ҳуҳуҳро таъмин намояд. Маҳз дар чунин вазъияти мушкилу ҳассоси сиёсӣ Эмомалӣ Раҳмон масъулияти ояндаи давлату миллати тоҷикро ба зиммаи худ гирифта, кафили таъмини сулҳу осоиш ва пойдории давлат гардид. Тоҷикистон бо суръат рушд намуда, сохтмони иншоотҳои азими таърихӣ оғоз гардид, ҳазорҳо муассисаҳои таълимӣ, тандурустӣ, фархангӣ сохта ба истифода дода шуд, шумораи чойҳои корӣ зиёд гардиданд, роҳҳои байналмилалӣ мавриди истифода қарор гирифтанд. Нерӯгоҳҳои барқӣ бунёд гардида, мушкилоти энергетикии сокинон то андозае ҳалли худро пайдо кард ва инак бунёди неругоҳи барқии обии «Роғун» дар марҳилаи анҷомёбӣ қарор дорад, ки бо бунёди он мо ба Истиқлолияти энергетикӣ хоҳем расид. Сокинони кишвар ба хубӣ дарк менамоянд, ки таъмини сулҳу суботи миллӣ натиҷаи заҳматҳои шабонарӯзии Пешвои миллат мебошад. Тавассути сиёсати созанда ва бунёдкорона бо зиёда аз 100 давлати ҷаҳон робитаи дипломатӣ ҷараён дорад.

Бо ибтикори Пешвои Миллат чанд ташаббусҳои байналмилалии Тоҷикистон аз ҷониби давлатҳои дигар ва созмонҳои байналмилалӣ дастгирӣ ва қабул гардида, ҷашни Наврӯз аз ҷониби Созмони милали муттаҳид ҷашни байналмилалӣ эълон гардид. Инчунин робитаи хуби дипломатӣ ва муносибати хуби ҳамсоядорӣ бо кишварҳои ҳаммарз бо ҷумҳуриҳои Ӯзбекистон ва Қирғизистон густариш ёфта, масъалаҳои баҳсталаб ҳалли худро пайдо намуданд.

Имрӯз мо бо итминон гуфта метавонем, ки таҷрибаи сулҳофарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чун мактабе барои омӯхтан ба тамоми ҷаҳон гардида, моро месазад, ки зери сиёсати хирадмандона, созанда ва бунёдкоронаи Сарвари давлати хеш муттаҳид бошем, Ватанамонро бештар дуст дорем, онро муқаддас шуморида ҳифз намоем ва барои гулгулшукуфӣ ва рушди он саҳмгузорӣ намоем.

САТОРЗОДА Шоҳрух Ҳаитбек, судяи суди шаҳри Конибодом